COLLOÏDAAL ZILVER VOOR HONDEN: VEILIGHEID, GEBRUIK EN RISICO'S

geconcentreerd vloeibaar colloïdaal zilver dat wordt verdund in een glas water

Colloïdaal zilver is een suspensie van kleine zilverdeeltjes in een medium zoals water, een gel of een crème. Dit middel zou voordelen voor de gezondheid hebben en wordt al eeuwenlang als alternatieve therapie gebruikt. Colloïdaal zilver wordt echter als controversieel gezien vanwege de onveilige status van de FDA en het twijfelachtige gebruik ervan in de moderne geneeskunde. Maar hoe verhoudt dit zich tot de diergeneeskunde? Kan colloïdaal zilver worden gebruikt voor honden? Is het veilig? Dit artikel onderzoekt de veiligheid, het gebruik en de risico's van colloïdaal zilver voor honden.

scheidingshond

Hoe werkt colloïdaal zilver?

wetenschapper die in een laboratorium werkt

Beeldcredits: Alexander Raths, Shutterstock

Newfoundland hondenmix

Degenen die geloven in de voordelen van colloïdaal zilver beweren dat het antibacteriële eigenschappen heeft die infecties kunnen bestrijden, vooral als het plaatselijk op de huid wordt aangebracht. De werking van colloïdaal zilver is echter nooit bewezen. De theorie is dat het zilver in de suspensie zich aan verschillende bacteriën zal hechten door zich te verbinden met het eiwit op hun celwanden en de bacteriën te deactiveren.

Hierdoor kunnen de zilverionen de cellen zelf binnendringen, waar ze het DNA van de bacterie kunnen beschadigen en hun dood kunnen veroorzaken. Er wordt ook gespeculeerd dat zilver op vergelijkbare wijze een eiwit dat in virussen wordt aangetroffen, kan inactiveren. Sommige diepgaande onderzoeken hebben de eigenschappen van colloïdaal zilver onderzocht, en uit onderzoek blijkt dat het enkele antibacteriële en antiseptische eigenschappen heeft. Dit wordt in de meeste omstandigheden echter niet als voldoende bewijs voor de FDA beschouwd.

Er is geweest één studie waaruit bleek dat colloïdaal zilver, wanneer het plaatselijk op de huid werd aangebracht, effectief was in het voorkomen van klontjes bacteriën, biofilm genaamd, om infecties te veroorzaken. Topisch colloïdaal zilver is gunstig voor mensen wanneer het wordt aangebracht op wonden of brandwonden om infecties te voorkomen, maar zelfs de plaatselijke toepassing van colloïdaal zilver staat ter discussie.

Bij het onderzoeken van dit artikel kon slechts één onderzoek worden gevonden dat verwijst naar het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde. Daarom wordt colloïdaal zilver niet gebruikt in de diergeneeskunde en is het alleen verkrijgbaar in vrij verkrijgbare producten.

Wat zijn de verschillende soorten colloïdaal zilver?

Colloïdaal zilver is er in verschillende vormen, waaronder preparaten voor plaatselijke en orale inname.

Topische preparaten van colloïdaal zilver omvatten:

Crèmes
Zalf
Geïmpregneerde verbanden (verbanden waar colloïdaal zilver al op zit)
Gel

Orale preparaten van colloïdaal zilver omvatten:

Druppels
Voedselsupplementen
Tabletten
Capsules
Sprays

Deze vormen van colloïdaal zilver worden vaak andere namen genoemd, zoals zilverhydrosol of zilverwater. Ze zijn online te vinden of in holistische gezondheidswinkels voor huisdieren. Houd er rekening mee dat geen van deze zaken gereguleerd is en dat de hoeveelheid colloïdaal zilver enorm kan variëren, zelfs tussen batches van hetzelfde product. Sommige bevatten zeer lage concentraties colloïdaal zilver, doorgaans variërend van 10 tot 30 delen per miljoen.

Waarom wordt colloïdaal zilver gebruikt voor honden?

medische behandeling van zieke huskyhond in dierenartskliniek

Afbeelding door: Pressmaster, Shutterstock

Meldingen van colloïdaal zilver bij de behandeling van kanker, huid condities Er zijn allemaal problemen met de spijsvertering en problemen waarmee honden vaak worden geconfronteerd, zoals allergieën. Studies waarnaar hierboven wordt verwezen, bespreken de effectiviteit van plaatselijk colloïdaal zilver bij het genezen van lastige verwondingen zoals brandwonden. Er zijn echter niet voldoende onderzoeken uitgevoerd om het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde mogelijk te maken.

hond terriër

Zelfs in de menselijke geneeskunde heeft geen enkele studie het gebruik van colloïdaal zilver (vooral via inname) om een van deze ziekten te behandelen ondersteund. Bovendien is de diergeneeskunde zo geavanceerd dat alle voordelen die een hond zou kunnen krijgen van colloïdaal zilver effectiever en veiliger kunnen worden gerepliceerd met behulp van moderne antibiotica en andere behandelingen.

De risico's van het gebruik van colloïdaal zilver voor uw hond wegen zwaarder dan de vermeende voordelen. Hoewel colloïdaal zilver en de verschillende vormen ervan op grote schaal op internet worden verspreid, is het beter om niet het risico te lopen uw hond nog meer schade toe te brengen als deze een gezondheidsprobleem heeft. Zoals bij elk geneesmiddel geldt: als u colloïdaal zilver bij uw hond wilt proberen, bespreek dit dan met uw dierenarts voordat u een beslissing neemt.

scheidingspoot

Risico's van colloïdaal zilvergebruik bij honden

Topisch colloïdaal zilver brengt niet zoveel risico's met zich mee als oraal colloïdaal zilver. Bij plaatselijk gebruik is het onwaarschijnlijk dat dit significante problemen zal veroorzaken, tenzij uw hond het colloïdale zilver actief aflikt. Omdat het echter niet door de FDA is goedgekeurd, raden we het gebruik van colloïdaal zilver bij uw hond af.

Het is wanneer colloïdaal zilver wordt ingenomen dat het een risico wordt. Colloïdaal zilver is giftig en veroorzaakt niet alleen schade aan organen en andere systemen in het lichaam, maar kan ook het delicate microbioom in de darmen van uw hond beschadigen. Dit kan spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals braken en diarree, waarvan sommige langdurig kunnen zijn en hun DNA kunnen aantasten.

Toxiciteit

Beeldcredits: Mumemories, Shutterstock

boston terrier noemt mannetje

In extreme gevallen kan colloïdale zilvertoxiciteit orgaanschade en de dood veroorzaken. Door de ophoping van zilvernanodeeltjes in de organen (waaronder de nieren, hersenen, lever, longen en milt) kunnen deze beschadigd raken. Neurologische problemen, waaronder toevallen en problemen met spierbewegingen en orgaanfuncties, kunnen voorkomen. Zelfs misvormingen kunnen optreden bij dieren die worden blootgesteld aan hoge niveaus van colloïdaal zilver.

Ik heb gehoord dat colloïdaal zilver je hond blauw kan maken! Is dit waar?

Een van de vele dingen die herhaaldelijk naar voren komen als het over colloïdaal zilver gaat, is een aandoening die Argyria wordt genoemd. Argyria wordt veroorzaakt door de ophoping van zilver in het lichaam, dat zich in de huid afzet, waardoor deze blauw wordt. Naast afzettingen in de huid kan zilver zich ophopen in andere lichaamssystemen, zoals de lever, de nieren en de darmen.

Om dit te veroorzaken moeten grote hoeveelheden zilver worden ingenomen. Omdat de hoeveelheid zilver in colloïdaal zilverpreparaten voor huisdieren niet gereguleerd is, bestaat er echter een kans dat de dosering hoog genoeg is om Argyria bij uw hond te veroorzaken.

Geneesmiddelinteracties

eigenaar geeft medicijntablet aan zijn zieke hond

Beeldcredits: Creative Cat Studio, Shutterstock

Als uw hond andere medicijnen gebruikt, wordt sterk afgeraden om colloïdaal zilver te geven. Colloïdaal zilver heeft een wisselwerking met verschillende medicijnen die honden gebruiken, zoals levothyroxine voor schildklieraandoeningen en andere antibiotica, zoals penicilline. Als het tegelijkertijd wordt ingenomen, kan colloïdaal zilver ervoor zorgen dat deze medicijnen niet meer naar behoren werken.

Veelgestelde vragen (FAQ's)

Sommige alternatieven voor colloïdaal zilver gebruiken ook zilver, maar hebben verschillende zilverionen, wat betekent dat de effecten en acties van zilver anders zijn. Wondverbanden bevatten bijvoorbeeld zilversulfadiazine, een ander zilvernanomateriaal.

Zilversulfadiazine voorkomt effectief infectie bij wonden en brandwonden of na complexe procedures zoals huidtransplantaties bij mensen. Ze zijn onderzocht en verschillen van colloïdaal zilver. Maar hoewel zilververbanden nog steeds in de geneeskunde worden gebruikt, zijn er meer behandelingen beschikbaar die net zo effectief of zelfs effectiever zijn.

Hoe kan colloïdaal zilver nog steeds worden verkocht als het gevaarlijk is?

Colloïdaal zilver kan nog steeds worden verkocht omdat het wordt gebrandmerkt als een homeopathisch middel of een voedingssupplement, wat betekent dat het niet door de FDA is geregistreerd en dat ook niet nodig is. Hetzelfde geldt voor door dierenartsen op de markt gebracht colloïdaal zilver; omdat het wordt geclassificeerd als een alternatieve therapie of een supplement, hoeft het niet gereguleerd te worden.

shitsu hond

scheidingshond

Conclusie

Het komt erop neer dat colloïdaal zilver onveilig is voor honden. Hoewel er enkele gerapporteerde voordelen zijn, vooral voor plaatselijke toepassingen zoals de genezing van brandwonden, zijn er effectievere behandelingen beschikbaar, vooral dankzij de vooruitgang in de diergeneeskunde. Daarom zullen honden die lijden aan brandwonden of andere huidaandoeningen specifieke behandelingen voorgeschreven krijgen die zijn goedgekeurd door dierenartsen.

Het is nooit een goed idee om uw hond colloïdaal zilver oraal te geven, omdat zelfs preparaten die voor dierlijke consumptie worden verkocht, enorm verschillende niveaus van colloïdaal zilver kunnen bevatten. Totdat er meer onderzoek is gedaan naar het gebruik van colloïdaal zilver in de veterinaire wereld, wordt het niet aanbevolen om het in welke vorm dan ook aan uw hond te geven. Als u uw hond medicijnen wilt geven, raadpleeg dan uw dierenarts.

Bronnen