Hebben dieren een zesde zintuig?

van Michael Berg

Oprichter Beste Vrienden Dierenvereniging En Het Stubby Dog-project

Pudgie haatte het onweersbuien . Ruim voordat de eerste donderslag te horen was Sheltie raakte geïrriteerd en zocht zijn veilige plek in de kast. Wat voelde hij? Had hij een verband gelegd tussen de wind, de groeiende luchtvochtigheid, de daling van de barometrische druk en misschien wat statische elektriciteit in de lucht?

Of had hij een zesde zintuig?

Volgens een nieuwe opiniepeiling van Associated Press en Petside.com zegt tweederde van de Amerikanen met huisdieren dat hun metgezellen inderdaad een onbekende manier hebben om dingen waar te nemen die wij niet hebben.

De meeste van hen (64 procent) zeiden dat hun huisdieren zich op een veilige plek probeerden te verstoppen. De helft van hen zei dat ze zeurden of huilden of hyperactief en grillig werden, en 36 procent zei dat ze blafte of voortdurend miauwde.

En huisdieren pikken niet alleen slecht weer op. Drieënveertig procent zegt dat hun honden, katten, vissen en andere dieren zelfs weten wanneer er ander soort slecht nieuws op komst is.

Een van de mensen die werd ondervraagd als een publicist uit New York, zei haar Dwergpinscher mix Rocki heeft een neus voor het voorspellen van problemen. Vorige week zette ze bijvoorbeeld een pan met water op het fornuis en verliet vervolgens de kamer. Na een tijdje kwam Rocki binnen en blafte tegen ons totdat we haar volgden naar de keuken waar al het water was gekookt en de pot brandde, legde ze uit.

Rocki wist zeker dat er iets mis was. Maar was dit een voorbeeld van een zesde zintuig? Zouden honden iets anders nodig hebben dan hun vijf zintuigen om alert te zijn als er iets brandt?

Misschien niet. Maar het lijdt geen twijfel dat dieren afgestemd zijn op veel dingen die aan de aandacht van ons mensen ontsnappen.

Honden kunnen aanvallen anticiperen en kunnen bepaalde vormen van kanker, een lage bloedsuikerspiegel en andere medische problemen detecteren. Dit is allemaal te danken aan hun opmerkelijke reukvermogen.

corgi en poedelmix

Maar het reukvermogen is waarschijnlijk niet wat dieren waarschuwt voor aardbevingen. En zelfs als ze bij aardbevingen subtiele veranderingen in de aarde en de atmosfeer waarnemen, hoe zit het dan met tsunami's waarbij de aardbeving duizenden kilometers verderop kan plaatsvinden? Toen de grote tsunami in december 2004 Zuid-Azië trof, was een groot deel van de wilde dieren in de buurt van de kusten al op weg naar de hoge grond, lang voordat de golf aan land kwam.

Is er iets diepers aan de hand?

Wetenschapper Rupert Sheldrake van de Universiteit van Cambridge bestudeert dit soort verschijnselen al vele jaren en hij twijfelt er niet aan dat er een soort zesde zintuig aan het werk is – en een zintuig waar ieder van ons ook gebruik van kan maken.

In de Alpen zijn er behoorlijk wat aanwijzingen dat de bergdieren vóór lawines naar beneden komen en uit de weg gaan, zei hij. Ze lijken te weten wanneer het gaat gebeuren. Het is duidelijk dat dieren die rampen kunnen ontwijken in de loop van de evolutie beter zullen overleven dan dieren die dat niet doen. Er zijn dus zeer goede redenen in de natuurlijke selectie om deze vermogens te ontwikkelen.

Waar maken de dieren gebruik van? Sheldrake denkt dat ze met aardbevingen elektrische veranderingen kunnen detecteren. Maar dat geldt niet voor tsunami’s. En er zijn bepaalde soorten rampen waar dieren van tevoren op reageren en die niet natuurlijk zijn.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zei Sheldrake veel honden katten in Engeland waarschuwden hun eigenaren minstens een half uur voordat het bombardement begon voor Duitse luchtaanvallen, terwijl de vliegtuigen nog 240 tot 200 mijl verwijderd zouden zijn geweest. Het kon niet alleen maar gehoord zijn. De wind waaide vaak de verkeerde kant op. Hetzelfde gebeurde bij de recente Amerikaanse luchtaanvallen in Bagdad. Dit duidt er dus op dat er een element van voorkennis bij betrokken is.

Hoe we opnieuw verbinding kunnen maken met ons zesde zintuig

Dus als dit het geval is, is het dan een gevoel dat wij mensen hebben verloren, dat we nooit hebben gehad, dat we ons verdringen vanwege alle dingen van het dagelijks leven of zo?

Ik denk dat deze vaardigheden eigenlijk veel beter ontwikkeld zijn bij zogenaamde traditionele mensen die Sheldrake voorstelt. Er was een rapport over de stammen uit het stenen tijdperk die op de Andaman-eilanden wonen. Oorspronkelijk dachten mensen dat ze door de tsunami vernietigd zouden zijn. Maar het bleek dat ze zich hadden teruggetrokken naar hoger gelegen terrein in de jungle voordat de aanval toesloeg, wat erop zou kunnen wijzen dat mensen in een traditionele samenleving in staat waren iets op te pikken.

Sheldrake heeft een theorie ontwikkeld die draait om wat hij morfische velden noemt. Het stelt dat al het leven en de aarde op een heel fundamenteel niveau met elkaar verbonden kunnen zijn.

De theorie suggereert dat elke soort een soort collectief geheugen heeft. En ook dat mensen die verbonden zijn met andere mensen of dieren een veld hebben dat hen verbindt en dat is de manier waarop ze elkaar op afstand beïnvloeden. Ik denk dat dit de basis is van telepathie.

Maar zelfs telepathie houdt geen rekening met voorgevoelens. Een voorgevoel dat volgens hem afhangt van een of andere invloed uit de toekomst past niet echt in mijn eigen theorieën – of die van iemand anders. Wij begrijpen het gewoon niet. En toch denk ik dat het bewijsmateriaal aantoont dat zoiets gebeurt. De enige manier waarop we erachter kunnen komen wat er aan de hand is, is door het te bestuderen en aandacht te schenken aan het bewijsmateriaal. We zullen zeker niets leren door te doen alsof dit niet gebeurt en door gewoon te proberen de hele zaak te verwerpen.

Een van de boeken van Sheldrake Honden weten wanneer hun baasjes thuiskomen beschrijft een reeks tests waarin de reacties van honden thuis werden vergeleken met het moment waarop hun verzorgers het werk of een andere afspraak verlieten – en op willekeurige tijdstippen – en naar huis gingen. De methodologie is bekritiseerd door enkele meer traditionele wetenschappers, maar er zit in ieder geval veel stof tot nadenken in.

Dit artikel verscheen voor het eerst hier op zoenature.org .

Michael Mountain is een van de oprichters van Best Friends Animal Society, het grootste dierenasiel van het land, en een van de pioniers van de no-kill-beweging voor dakloze huisdieren. Als president van Best Friends en redacteur van het tijdschrift Best Friends hielp hij bij het opzetten van adoptie- en sterilisatie-/castratieprogramma's in het hele land, voordat hij in 2008 aftrad. Momenteel is hij redacteur en medeoprichter van Zoë – een nieuw online magazine voor mensen die om dieren, de natuur en het milieu geven – en mede-oprichter van Stompe Hond die werkt aan het veranderen van de publieke perceptie van Pitbulls .