Lieve honden,
Vandaag hebben we afscheid genomen van onze vriend Lewis. Zoals de meesten van jouw soort was Lewis een goede oude ziel. Hij bezat een brede glimlach, een vrolijke staart en een lieve geest. Hij was een vechter en werkte hard om bij ons te blijven, maar na vijftien jaar gaf zijn lichaam het uiteindelijk op.
En dat heeft zijn moeder gemaakt de beslissing . De beslissing die wij allemaal die ons hart aan een hond geven, vroeg of laat zullen moeten nemen. Ik stond vlakbij terwijl ze zijn zachte vacht streelde, zachtjes tegen hem sprak en hem het laatste, meest onzelfzuchtige geschenk gaf dat ze te geven had. Toen Lewi deze wereld verliet, weet ik dat er niets ongezegd of onafgemaakt is gebleven. Hij begreep hoe volledig hij geliefd was.
Toen ik thuiskwam, ging ik op de grond zitten, omhelsde jullie allebei stevig en huilde in jullie nek. Je leunde tegen me aan en kuste mijn tranen. Keer op keer vertelde ik jullie hoeveel ik van jullie allebei hou, hoe kostbaar jullie voor mij zijn.
Lieve honden, ik wou dat jullie konden weten – echt weten – hoe dankbaar ik voor jullie ben, hoeveel jullie mij veranderd hebben, hoe ik een beter mens ben dankzij jullie. Maar als ik de kans had om het je te vertellen in woorden die je zou kunnen begrijpen, waar zou ik dan beginnen? Wat zou ik zeggen?
Ik zou zeggen …
Bedankt voor het lachen.
Dankzij jullie, lieve honden, gaat er geen dag voorbij dat ik niet lach. Zelfs in de donkerste tijden, de somberste momenten, ben je erin geslaagd een glimlach op mijn gezicht te toveren. Of je nu een eekhoorn achtervolgt of danst tijdens het diner, jij vindt het plezier in elk klein ding en moedigt mij aan hetzelfde te doen.
Bedankt voor perspectief.
Het is waar, honden, dat ik mezelf soms te serieus neem. Ik denk te veel aan mijn werk en breng te veel tijd door aan de computer. Maar je herinnert je er voortdurend aan wat echt belangrijk is. Met een zachte poot op mijn been overtuig je mij om naar buiten te lopen, de zon te voelen en misschien samen met jou op het gras te gaan liggen. Geniet van dit moment, lijkt je te zeggen, want dit moment is alles wat we hebben en het enige dat er ooit echt toe doet.
Bedankt voor de verbinding.
Als introvert vind ik het geruststellend en comfortabel om alleen te zijn, mezelf op te sluiten en ijdele praatjes te vermijden. Maar jullie, lieve honden, hebben dat onmogelijk gemaakt. Met jou wandelen is als wandelen met rocksterren. Vreemdelingen willen stoppen en praten, naar je vragen, zich druk maken over je. Door jou en de blog die ik over jou schrijf, heb ik de kans gehad om mensen van over de hele wereld te ontmoeten. Sterker nog, je hebt me laten zien dat vrienden maken veel gemakkelijker is dan ik had gedacht. Blijkbaar hoef je alleen maar te glimlachen en te kwispelen.
Bedankt dat jullie zulke wijze leraren zijn.
Ik heb het geluk gehad dat ik een aantal geweldige leraren in mijn leven heb. Maar jullie, honden, behoren tot de besten. Je hebt mij de betekenis van geloof en vertrouwen, geduld en hoop geleerd. Dankzij jou ben ik een heel nieuw levenspad ingeslagen en heb ik gaandeweg geleerd dat ik tot meer in staat ben dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.
Bedankt dat je er bent.
De afgelopen jaren heb ik behoorlijk wat ups en downs gehad. Hallo en tot ziens. Leven en dood. Triomfen, mislukkingen en onzekerheden. Maar wat nooit afstand deed, waren jullie, lieve honden. Ongeacht wat er om me heen gebeurde, daar stond jij in het midden, mijn harige kleine toetsstenen. Het geeft mij iets tastbaars om aan vast te houden. Het houdt mij geaard, heel en in balans.
Bedankt voor gewoon wezen .
Het lijkt onmogelijk dat je, door niets te doen, toch zoveel kunt doen. Jouw vrolijke houding in de ochtend –- dit is de beste dag van mijn leven! – – zet de toon voor de rest van mijn dag. Als ik bij je in dezelfde kamer zit terwijl ik werk, kan ik me concentreren. Zelfs de momenten dat je rustig (of niet zo stil) op de bank ligt te snurken, vervullen mij met rust en maken mij rustiger. Alleen al het feit dat jij bestaan maakt het leven op de een of andere manier beter.
Lieve honden, ik zeg altijd dat jullie allebei voor altijd zullen leven. Dat ik jou nooit het geschenk hoef te geven dat Lewis’ moeder hem vandaag gaf. Ik weet natuurlijk dat dat niet waar is. Dat het niet uitmaakt hoeveel ik het wens of wil, die dag zal komen, en als het zover is, zal een stukje van mijn hart met jou meegaan. Maar ik weet ook dat zelfs dan, zelfs op het moment dat het breekt, mijn hart groter zal zijn omdat jij er deel van uitmaakte.
Mijn lieve, lieve honden.
Jouw beurt: als je je honden iets zou kunnen vertellen, wat zou je dan zeggen? Vertel het ons in de reacties!
Leer meer over honden met Mydogs.blog:
![30 Beste Boston Brooks Dog [Foto]](https://mydogs.pet/img/dog-names-breed/42/30-best-dog-names-beautiful-boston-terriers.webp)
