De buldoggen die we vandaag de dag kennen – Frans, Engels en Amerikaans, zijn gefokt uit een middeleeuwse hond die alaunt wordt genoemd. 1 Buldoggen werden gefokt vanwege hun agressie – een eigenschap die belangrijk is voor legitiem werk op de boerderij, zoals het bijeendrijven van vee, zwijnen en dergelijke voor hun meesters – slagers en boeren. . Agressie was ook belangrijk voor een treurig, wreed ‘spel’ dat mensen in die tijd speelden met de grotere, agressievere voorouder van de geliefde honden die we vandaag de dag kennen en koesteren.
Vroege voorouders
Buldoggen zijn gefokt uit een oude en nu uitgestorven hond die bekend staat als een Alaunt. Alaunts zijn terug te voeren op het oude Rome en het Alan-volk. Dit waren nomadische mensen uit wat nu Iran is en die bekend stonden als uitstekende fokkers en krijgers.
Alaunts werden gefokt om soortgelijke redenen als die van hun Bulldog-nakomelingen. Ze waren uitstekend geschikt voor het hoeden, als waakhonden en werden gebruikt in de strijd. Sommige mensen geloven dat buldoggen uit Mastiffs zijn gefokt, en er is wat discussie over de kwestie, aangezien Alaunts en Mastiffs erg op elkaar lijken. Er wordt ook gedacht dat Mastiffs en Bulldogs de tante als gemeenschappelijke voorouder kunnen delen.
Een deel van deze verwarring is te wijten aan de manier waarop de terminologie rond het woord alaunt is veranderd. Lang geleden was het een specifiek ras of een reeks rassen. Omdat het echter werkhonden waren, omvatte de term steeds meer het werk dan het ras. Op dezelfde manier werd de term mastiff eenvoudigweg gebruikt om een grote hond te beschrijven, dus de zaken waren vertroebeld.
Eén aanwijzing ligt in de Cubaanse Mastiff, die erg lijkt op een Franse Mastiff van die tijd. Dit werd een Burgos Mastiff genoemd, die in de 17e eeuw een opvallende gelijkenis vertoonde met de Bulldogs van de moderne tijd!
Beeldcredits: AndreiTobosaru, Shutterstock
Het trieste verhaal over hoe bulldogs werden gefokt
Helaas is er geen manier om het verhaal van de Bulldog te vertellen zonder een vreselijk ‘spel’ uit te leggen dat in de koloniale tijd erg populair was. Zet je schrap- stierenvechten , zoals het werd genoemd, was een oefening in wreedheid waarbij boeren een stier aan een paal of hek vastbonden. Vervolgens lieten ze roedels honden los, vaak Mastiffs. De honden werden getraind om in de neus van de stier te bijten en hem tegen de grond te worstelen. Ze zouden dit bereiken of gedood worden terwijl ze dat probeerden.
Omdat deze honden werden gefokt op kracht, agressie en een zeer krachtige beet, ontstond het ras dat we tegenwoordig kennen als de Bulldog in de 17e eeuw op de Britse eilanden. Uiteraard verrichtten deze honden ook legitiem werk waarbij ze ook een hoge mate van taaiheid nodig hadden, en men moet aannemen dat niet iedereen aan deze wreedheid deelnam. De praktijk werd begin 19e eeuw verboden, en hoewel de populariteit afnam, werden de Bulldogs een exportproduct naar plaatsen als Frankrijk en Amerika. Om de Amerikaanse Bulldog-stam en de verschillen ervan te begrijpen, zullen we eerst de Engelse afstamming als referentiepunt onderzoeken.
Bulldogs werden ook gekruist met witte terriërs om een stevige hond te creëren die gebouwd was voor de andere wrede ‘sport’ van die tijd: hondengevechten. Dit was de geboorte van de Bull Terriers, ook wel bekend als de Pitbull-familie. Een verhaal voor een andere dag. Als mensen goed genoeg met rust waren gebleven, zouden Bulldogs misschien meer op hun gekruiste Pitbull-neven lijken, maar zo zou het niet moeten verlopen.
Afbeelding door: Piqsels
Hoe de Bulldog zijn moderne kenmerken kreeg
Zoals u zich waarschijnlijk kunt voorstellen, zou een kleine Franse of Engelse Bulldog zoals wij die kennen geen enkele sportieve kans maken om een stier in te dienen. Dat komt omdat buldoggen rond de 18e tot de 19e eeuw meer op mastiffs leken. Pas toen de praktijk van bull-baiting in 1835, tijdens het Victoriaanse tijdperk, op de juiste manier werd verboden en gehandhaafd, zouden ze de omvang en vorm aannemen die we vandaag de dag kennen.
De Bulldogs van de 18e eeuw waren dat ooit gekruist met de mopshond. Naarmate de tijd verstreek, samen met de praktijk van het kruisen, werden de kenmerken van Bulldogs steeds overdrevener. Het was in die tijd gebruikelijk om selectief te fokken totdat de dieren eenvoudigweg karikaturen van hun voorouders waren, en helaas heeft dit de Bulldog op een pijnlijk pad gebracht.
De anatomie van de moderne bulldog (Engels en Frans)
Oorspronkelijk werden Bulldogs gefokt op kracht, agressie en pijntolerantie. Ze zijn gefokt om twee dingen te zijn: stoer en vasthoudend. Kenmerken waar fokkers van die tijd naar op zoek waren, waren onder meer de grootte, de diepte van de borst en korte, krachtige kaken.
Omdat de fokkers zo selectief waren, begonnen zich genetische problemen voor te doen. Net als de royalty’s van die tijd werden honden niet gefokt met mensen die geen eigenschappen gemeen hadden, wat leidde tot inteelt. De reden dat rasechte Bulldogs zoveel op Bulldogs lijken, is dezelfde reden dat ze gezondheidsproblemen ervaren.
Kleine Bulldogs zijn zeer vatbaar voor heupproblemen en ademhalingsproblemen die verband houden met de brachiocefale snuit. Ze lijden ook aan huidproblemen die verband houden met hun rimpels, en daarom zijn veel voorstanders en dierenartsen tegen de voortzetting van selectief zuiver fokken. Maar niet alle Bulldogs zijn gefokt met brachiocefale snuiten. De Amerikaanse Bulldog lijkt erg op zijn verre neef Pitbull, maar waarom?
Afbeelding door: karinwoerdehoff, Pixabay
Waarom zijn Amerikaanse Bulldogs groter en minder rimpelig?
Toen eerdere Bulldogs – de grotere, meer op de Mastiff lijkende versies – naar de VS werden geëxporteerd, werden ze niet gekruist met Mopsen of vanwege hun Bulldog-kenmerken. In ieder geval niet hun esthetische. Een groot deel van het land in Amerika was destijds nog erg dicht begroeid met struikgewas en bos, dus het was voor een boerderij veel praktischer om een hond in dienst te nemen dan een hek te bouwen. Nou, het gebeurde zo dat buldoggen veel landbouwervaring in hun genen hadden. De Amerikanen van die tijd wilden geen kleine, mopshondachtige Bulldogs vanwege de esthetiek, ze hadden grote, sterke Bulldogs nodig om het veld te verzorgen.
Om het land te beschermen.
Als zodanig bleef de Amerikaanse Bulldog enigszins bespaard van het lot van moeizame ademhaling, huidinfectie en heupdysplasie die de Franse en Engelse versies te verduren kregen.
Afbeelding door: Pixabay
Conclusie
Het is enigszins moeilijk te verwerken hoe zo’n lief, moedig en geliefd huisdier uit zulke moeilijke omstandigheden kon evolueren. Bulldogs en hun Pitbull-neven zijn gefokt om te presteren in een wrede wereld, en toch zijn deze honden geëvolueerd om een hart van goud te hebben - of misschien hadden ze die altijd al.
Hoewel menselijke culturen en opvattingen van de dag zeker een rol spelen in deze eb en vloed, is het ook geruststellend om te denken dat hun temperament een bewijs is van het hart van de Bulldog. Hoewel selectief fokken heeft bijgedragen aan een populatie die vatbaar is voor gezondheidsproblemen Er zijn veel gelukkige, gezonde, moedige en heel gekke Bulldogs die tot op de dag van vandaag door hun families worden gekoesterd.
Er zijn ook veel fokkers die gehoor geven aan de oproep om te kruisen. We weten niet hoe de toekomst eruit ziet voor het Bulldog-ras, maar we kunnen er zeker aan werken om ervoor te zorgen dat het vriendelijker is voor toekomstige pestgeneraties.
Gerelateerde artikelen:
hoe groot worden goldendoodles?
- Bullwhip (mix van Bulldog en Whippet)
- Wanneer moet u overstappen op hondenvoer voor senioren? Wat je moet weten!
- Is er een huisdierenverzekering voor chinchilla's? Wat je moet weten!
